والدين ، هيچ گاه اطمينان ندارند که آيا به اجبار کودک را به مدرسه فرستادن کار درستي است يا نه؟ آنها به طور دقيق نمي دانند که آيا کودک ، واقعا احساس ضعف و بيماري کرده يا مثل بسياري از کودکان که گاهي دلشان نمي خواهد به مدرسه بروند بهانه گيري مي کند. در خانه هايي که مدرسه رفتن کودکشان به صورت مشکل در آمده صبحهاي زود، مالامال از اشک و دعوا و سر و صداست. بعضي از کودکان صبح که از خواب بيدار مي شوند، مي گويند که به مدرسه نمي رويم و تعداد ديگرشان تمارض به دل درد و سردرد مي کنند، يا با آه و ناله اعلام مي کنند که حالشان خوب نيست. مهم نيست فرزندتان چگونه حالت اضطراب و نارضايتي خود را نشان مي دهد، بلکه آنچه اهميت دارد اين است که شما با دلداري دادن ، اعتماد به نفس او را تقويت کنيد؛ اما گاهي اوقات بايد علايم فيزيکي را که باعث نشانه هاي بيماري فرزندتان مي شود ناديده بگيريد و بهترين راه اصرار به اصل موضوع است که او بايد به مدرسه برود. به نظر يکي از کارشناسان در اين مواقع بهتر است بگوييد: «عزيزم تو يک درجه هم تب نداري و چشمانت سرحال و شاداب است. مامان و بابا امروز کارهاي مهمي دارند که بايد انجام دهند. پس بهتر است به مدرسه بروي تا ما هم به کارهايمان برسيم.» با وجود اين ، اگر به فرزندتان به دليل اين که واقعا بيمار است ، اجازه مدرسه رفتن را نداديد، او را مطمئن سازيد که روز خوبي در خانه نخواهد داشت. او را در رختخوابش بخوابانيد و در ساعات بعدي روز هم ، حتي اگر گفت حالش بهتر است ، اجازه بازي ندهيد.

....